FÜSUN ÖNAL - AY IŞIĞINDA YIKANAN VÜCUTLAR

SALİH, HAYATINA GİREN AY IŞIĞI KADINLARINI DÜŞÜNDÜ... İÇ İÇE GEÇEN, BİRBİRİNE KARIŞAN BEDENLER, SEVİŞMENİN TÜM RENKLERİNE KANARAK, GÜNLER, GECELER BOYUNCA BİRBİRLERİNİ AVUTMUŞTU. DAĞINIK YATAKLARDA ÇOKTAN BUZ KESMİŞ ETLER BIRAKIYORDU GERİDE... KİMBİLİR SEVGİLİ KARISININ ÜZERİNE BÖYLE KAÇ CİNAYET İŞLEMİŞTİ... ARKASINDA NEMLİ, TERLİ, ISLAK, BURUŞMUŞ ÇARŞAFLAR, HEYECANLA YIKANMIŞ VÜCUTLAR BIRAKIYORDU... ACABA HER ŞEYİN İLACI OLAN "ZAMAN" AKIP GİTTİKÇE HATIRLAYACAKLAR MIYDI ONU?..." ÖNCE ISLIK GİBİ DUYULAN SES... ARKASINDAN DÜŞEN VE KORKUNÇ BİR GÜRÜLTÜ İLE PATLAYAN BOMBALARN SESLERİ... BİR ANDA ALEVLERLE AYDINLANAN GECE... KİMSESİZLİĞİN ÇÖLÜNDE KAYBOLMUŞ, NEREYE GİDECEĞİNİ, NE YAPACAĞINI BİLMEYEN MASUM SAVAŞ ÇOCUKLARI... ACI ACI ÇALAN SİREN SESLERİ, PATLAYAN BOMBALAR, YAŞAM SAVAŞI VERİLEREK GEÇEN GÜNLER VE KARARTMA GECELERİ BİTMEK BİLMİYORDU.KONSER SONUNDA GİTAR ÇALAN PARMAKLARINDAN KAN AKIYOR, SALON ALKIŞTAN YIKILIYORDU. DÜNYANIN ORTAK DİLİ MÜZİKLE, BİRLİKTE SÖYLENEN SİLAHLARA, GÖKTEN YAĞAN BOMBALARA!..."